Kunna bloggarar ekki íslensku?

Púkinn tók sig til í morgun og las allnokkur blogg af handahófi - blogg frá fólki sem hann hafði aldrei heimsótt áður.  Það sem sló Púkann var hver algengt það var að bloggin væru illa skrifuð og morandi í málvillum af ýmsum gerðum.

Nú er Púkinn ekki að ræða um einfaldar innsláttarvillur - þær geta komið fyrir hjá öllum og Púkinn finnur reglulega slíkar villur í eigin skrifum.  Það getur líka verið að höfundurinn sé haldinn lesblindu og geri villur eins og að víxla stöfum. Slíkt er afsakanlegt.  Það sem um er að ræða hér eru villur þar sem orð eru skrifuð í samræmi við óskýran framburð, eða villur sem Púkinn hélt að enginn gerði eftir 10 ára aldur.

Púkinn safnaði saman nokkrum dæmum um þessar villur:

aðalega, afþreyging, byðja, bæjinn, dáldið, eikkað, einhvað, einhverntímann, einhvernveginn, einhvert, einkunina, eiturlif, engan, enþá, fáranlega, fjarðlægja, fyritæki, fæturnar, góðann, gríðalega, haldiði, hlítur, hvorukynsorð, hyggðist, hæðsti, kerjum, kvíður, leikskólan, meiraðseigja, næginlega, orusta, ransókn, samþykt, sistkyni, sífelt, sjálfann, stiðja, systkyni, snylld, soldið, stæðstu, Svíðþjóð, svoldið, umræðuni, vitiði, væntalega, örvinlun.

Púkinn skilur þetta varla, en hann hefur nokkrar tilgátur.

1. Stafsetningarkennslu hefur hrakað.
2. Ungt fólk les minna í dag en fyrir nokkrum áratugum og máltilfinning þess er lakari en hún var.
3. Sumir eru einfaldlega lélegir í stafsetningu, en fyrir tíma bloggins var sá hópur ekki að tjá sig á almannafæri á sama hátt - jafnvel lesendabréf þeirra voru leiðrétt fyrir birtingu.

Vandamálið er það að það gildir einu hversu merkilegt það er sem höfundurinn hefur fram að færa - séu skrifin morandi í villum virkar það illa á aðra lesendur - meðvitað eða ómeðvitað dregur það úr áliti þeirra á höfundinum og því sem viðkomandi hefur fram að færa.

Athugasemdir

[Jón Þór Bjarnason, 10.3.2007 kl. 12:28]

Plúsinn við þessa óheftu tjáningu sem nú er reyndin á blogginu er að fjöldi manns, sem hefur oft á tíðum margt merkilegt fram að færa, segir sína skoðun án þess að vera jafn hrætt og fyrr (þegar menn sáu ekki skóginn fyrir einu brotnu tréi og merkileg mál voru ómerkt vegna skorts á ritsnilli, að maður tali nú ekki hvað það var púkó að kunna ekki "réttu" hugtökin). Þetta byrjaði í pönkinu: Að gera, ekki geta, og er í mínum huga velkomið. Mótun orðræðu er ekki lengur bara vald sem fáir útvaldir hafa, við fáum í meira mæli að taka þátt í umræðum þar sem við áður vorum útilokuð. Þorvaldur Þorsteinsson hefur stúderað þetta fyrirbæri og skrifað skemmtilegar greinar um þetta efni.  Bloggarar: Haldið áfram að segja ykkar meiningu, við skiljum hvert annað þótt allt sé ekki alveg kórrétt stafað.

[Svartinaggur, 10.3.2007 kl. 12:31]

Sæll prentvillupúki, langflest orðin sem þú tilgreinir eru vitlaust skrifuð, en inn á milli eru orð sem ég sé get ekki séð neitt athugavert við (svona í fljótheitum).

Þú værir kannski svo vænn að upplýsa hvað er rangt við eftirtalin orð í listanum þínum?

fyrirtæki - kvíður - náttúrlega - orusta

Kveðja,
Arnaldur.

[Púkinn, 10.3.2007 kl. 12:46]

Fyrirtæki átti að vera "fyritæki" - Púkinn gerði þá villu að skrifa orðið óvart rétt.  

"kvíður" - fólk segir það oft þegar það hefði átt að nota "kvíðir", svo ekki sé nú minnst á orðskrípi eins óg "mér kvíður fyrir" 

"náttúrlega" er rétt - þetta var fljótfærni hjá Púkanum.

"orusta" á að skrifa "orrusta"

[Svartinaggur, 10.3.2007 kl. 13:14]

Er sammála þessu þegar margir segja "mér kvíður fyrir" að það er arfavitlaust og "kvíður" því rangt í því dæmi, en hins vegar rétt í setningunni "maðurinn kvíður fyrir"

"Orusta" er jafnréttur ritháttur og "orrusta". Það geturðu sannreynt hjá fróðari mönnum en mér. Ég sannreyndi það í orðabók Menningarsjóðs, en eintakið mitt er reyndar 30 ára gamalt.

Kveðja,
Arnaldur.

[Púkinn, 10.3.2007 kl. 13:27]

´"maðurinn kvíður fyrir" er alveg jafn vitlaust - það á að vera "maðurinn kvíðir fyrir.  Sjáð til dæmis hér.

"Orusta" er rangt samkvæmt öllum þeim (nýlegu) orðabókum sem Púkinn hefur handbærar.