Hundar, hundar - hundaskítur

Það fer ekki á milli mála að hundum hefur fjölgað til muna í Reykjavík.  Það er nokkurn veginn sama hvar maður er - alls staðar mætir maður hundaeigendum á gangi að viðra hundana sína - nú eða þá hundum sem eru að viðra eigendurna.

Því miður er það þú svo að svörtum sauðum í hópi hundaeigenda hefur fjölgað umtalsvert og ein af afleiðingum þess er að hundaskítur liggur í görðum og á gangstéttum út um allan bæ.

Púkinn hefur séð hundaeigendur sem hleypa hundunum sínum lausum út á morgnana til að gera sín stykki í görðum nágrannanna.  Púkinn veit jafnvel um mann sem kemur reglulega að Kjarvalsstöðum í lok vinnudags og sleppir hundunum sínum lausum á Miklatúni - þegar Púkinn benti viðkomandi á að í fyrsta lagi mættu hundar ekki vera lausir þar og í öðru lagi væri ætlast til að hann þrifi upp eftir þá, fékk Púkinn bara skæting til baka - umræddur hundaeigandi virtist telja það sinn rétt að láta hundana sína skíta á almannafæri.

Hvað er að svona fólki?

Ef fólk getur ekki haft hundana sína í ól, nema á afgirtum svæðum þar sem þeir mega hlaupa frjálsir og haft plastpoka í vasanum til að þrífa upp eftir dýrin, þá á viðkomandi ekki skilið að fá að eiga hund.

Athugasemdir

[Ebenezer Þórarinn Böðvarsson, 12.3.2007 kl. 10:28]

Sumir nota netið og þessi kona í Kóreu fékk að kenna rækilega á því. Ég mæli hinsvegar sterklega gegn því.