Guðfræðilegar rannsóknir?

Púkinn á ofurlítið bágt með að skilja eðli guðfræðilegra rannsókna.  Gott og blessað ef rannsóknirnar byggja á einhverju áþreifanlegu, svo sem samamburði á gömlum handritabrotum, en hvernig "rannsóknir" geta leitt eitthvað í ljós um tilvist Limbo er Púkanum hulin ráðgáta.  

Menn myndu hlæja sig máttlaus ef út kæmi niðurstaða eftir áratuga rannsóknir á jólasveinunum og fjölskyldu þeirra þar sem komist væri að þeirri niðurstöðu að í rauninni borðaði Grýla ekki óþekk börn - nún bara lokaði þau inni.

Að nota orðið "rannsóknir" yfir svona kjaftæði jaðrar við að vera móðgun gagnvart öllum þeim vísindamönnum sem stunda raunverulegar rannsóknir á raunverulegum fyrirbærum.

Púkanum stendur reyndar rétt á sama um vandræðaganginn hjá Vatíkaninu, enda er hann ekki kristinn, hvað þá kaþólskur.

Það er hins vegar von Púkans að svona umræða verði til að vekja einhverja til umhugsunar um á hversu veikum fótum öll trúarbrögð heims standa í raun - ef einhverjir fara að hugsa sjálfstætt í staðinn fyrir að taka mark á árþúsunda gömlum skáldsögum er það gott mál.

Óskírð börn ekki lengur í forgarði vítis

Athugasemdir

[Ragnar Geir Brynjólfsson, 27.4.2007 kl. 21:39]

Þó sumir trúi ekki þá eru samt margir sem gera það og sannfæring þeirra er ein af staðreyndum lífsins.  Ég geri ráð fyrir að guðfræðilegar rannsóknir gangi út á að rannsaka allar heimildir um tiltekin atriði og komast að því á hve sterkum grunni þær standa kenningalega.

Kenningin um Limbó hefur aldrei verið skilgreind sem kennisetning kirkjunnar. Hún var guðfræðileg tilgáta sem að mestu hvíldi á kenningu hl. Ágústínusar um erfðasyndina en var hafnað sem boðun fyrir löngu og guðfræði nútímans hafnar henni. Þetta kom fram í frétt mbl en hefði mátt gera það með enn skýrari hætti. Sjá hér: [1]