Spilaborgin - hluti 2

Þann 18. október skrifaði Púkinn grein (sjá hér) um orðróm sem hann hafði heyrt úr bankageiranum um aðila sem stefndu í alvarleg vandræði.  Þótt engin nöfn væru nefnd sáu einhverjir hverja var átt við ... og mikið rétt, vandræði FL Group urðu öllum ljós nokkrum vikum síðar.

Nú í dag heyrði Púkinn annan orðróm - þar var ekki um fyrirtæki að ræða, heldur verulega umsvifamikinn einstakling, en samkvæmt sögunni hefur verðfall ýmissa bréfa gert það að verkum að í stað þess að vera milljarðamæringur er hann tæknilega nánast gjaldþrota.

Sagan sagði að hann yrði að sjálfsögðu ekki gerður gjaldþrota - til þess væru ítök viðkomandi of mikil.  Hvort þetta er rétt eða ekki, veit Púkinn ekki fyrir víst, þannig að viðkomandi aðili verður ekki nafngreindur hér, en kannski finnur einhver út hvern Púkinn á við - en það verður hver að eiga við sig.

Fólki er hins vegar  velkomið að velta fyrir sér ástæðum þess að svona sögur fara á kreik - er það vegna illkvittni eða öfundar - hafa allir  bara gaman af því að smjatta á slúðri, þótt þeir vilji kannski ekki kannast við það?

Athugasemdir

[Kári Harðarson, 13.12.2007 kl. 22:31]

Ég fann munnkirtlana fara af stað af tómri slúðurgræðgi þegar ég las þetta.

Mikið langar mig að vita hver þetta er!

Ef viðkomandi verður bjargað fyrir horn og ekkert fréttist, fáum við þá aldrei neitt að vita?

[Ívar Pálsson, 14.12.2007 kl. 13:49]

Það er náttúrulega hægt að vera með leik eins og þennan Palla Kalla Tomm eð hvað það var sem tók alla „heitustu“ reitina í bloggum. Þú hugsar þér nafn (óháð blogginu að ofan auðvitað) og við giskum.

En ég vara við þesskonar leikjum (að eldi, því að það er eins með banka og einstaklinga, að þeir hafa traust og geta þar með haldið mörgum boltum á lofti, en ekki ef þeir eru rændir traustinu fyrirfram. Þá verður niðurstaðan samkvæmt orðrómnum, sama hvert raunverulegt ástand var.

[Ásgeir Kristinn Lárusson, 14.12.2007 kl. 16:43]

Þetta eru hálf púkalegar getgátur - hins vegar er vitað, að margur athafnamaðurinn hefur orðið sér úti um jörð eða tvær, oft á nafni maka eða ættingja, og komið sér þannig upp smá flóttaleið, ef allt skyldi fara til andskotans. Sjálfsagt hið besta mál að sitja á veröndiini í ruggustólnum og horfa yfir bleikar akra og spá í lífið og tilveruna...

[Marinó G. Njálsson, 14.12.2007 kl. 21:20]

Það má varla spyrja en er hann hluti af gamla bláa arminum?  Ég nefnilega heyrt slíkan orðróm.