Trúðurinn í framboð ... aftur

Sumum gremst að Ástþór skuli ætla í framboð enn og aftur, með tilheyrandi kostnaði fyrir þjóðina, en það er nú svo að einn af göllunum við að búa í lýðræðisþjóðfélagi er að trúðar hafa sömu réttindi og aðrir.

Það gildir einu þótt Ástþóri hafi áður verið hafnað í þetta embætti.

Það skiptir ekki máli þótt margir telji hann gersamlega óhæfan til að sinna því.

Það skiptir ekki máli þótt maðurinn hafi ítrekað gert sig að algjöru fífli í augum þjóðarinnar, t.d. með póstsendingum um yfirvofandi hryðjuverkahættu eða jólasveinaflugferðir. 

Það skiptir ekki máli þótt hann telji sig vera þann mann sem Nostradamus spáði fyrir um - boðbera friðarins úr norðri.

Nei, Ástþór hefur rétt á að sólunda peningum úr sameiginlegum sjóðum landsmanna í tilgangslausar kosningar.   Reglurnar eru einfaldlega þannig - trúðar hafa sinn rétt.

Það er hins vegar spurning hvort reglurnar séu ekki gallaðar.  Kröfurnar um fjölda meðmælenda voru til dæmis settar á þeim tíma þegar fjöldi kosningabærra einstaklinga var mun lægri en hann er í dag.  Væri ekki réttlátara að gefa kröfu um að ákveðið hlutfall þjóðarinnar mælti með viðkomandi - frekar en að miða við fasta tölu sem verður ómarktækari eftir því sem landsmönnum fjölgar.  Ef t.d. væri þess krafist að 1.5% kosningabærra landsmanna væru meðmælendur viðkomandi, myndi það ekki hafa áhrif á þá frambjóðendur sem ættu raunverulega möguleika, en það gæti útilokað trúðana

Athugasemdir

[Púkinn, 4.1.2008 kl. 19:33]

Það að kosningarnar séu tilgangslausar er nokkuð sem flestir ættu að geta sagt sér fyrirfram.   Eina spurningin er hversu margir munu skila auðu, en það hefur bara ekkert að segja um niðurstöðuna - nú nema þá helst ef yfir 50% myndu skila auðu, sem jafngildir jú valkostinum "engan af ofanfarandi".

Ef slíkt myndi gerast væri e.t.v. eðlilegt að endurtaka kosningarnar, þar sem öllum frambjóðendum hefði í raun verið hafnað, en kosningalögin okkar eru bara ekki þannig. 

Ef Ólafur og Ásgeir verða einir í framboði, þá verður Ólafur endurkjörinn, hvort sem það er með 60, 70, 80, 90 eða 99% greiddra atkvæða. 

Þess vegna eru kosningarnar tilgangslausar. 

[Einar Indriðason, 5.1.2008 kl. 01:12]

Hér er annar vinkill á þetta.  Síðast voru þeir 3 í framboði, Ástþór, Óli grís, og Baldur.  Það var alveg óhemjumikið magn af auðum seðlum sem komu inn í þessum kosningum.  Ég skilaði auðu.  Mín skilaboð voru, eða áttu að vera:  "Enginn af ykkur jólasveinunum nýtur trausts hjá mér, ég vil ekki sjá ykkur".  Óla tókst að snúa þessu við, og sagði að "auðir seðlar koma frá þeim sem eru sáttir við mig sem forseta."

Ég barasta vill ekki hafa þennan aðila á Bessastöðum.  Vil ekki Dabba heldur.  Ég mun kannski ekki skrifa á stuðningsmannalista hjá Ástþóri, en .. ef þeir verða tveir í framboði, þá kýs ég Ástþór frekar en Óla.

Óli sagði það þegar hann var að byrja á þessu þarna fyrir hvað... 12 árum.... að hann teldi eðlilegt að forseti landsins sæti 2-3 kjörtímabil, og snéri sér svo að öðru.  Við sjáum nú hversu mikið mark er takandi á þessum orðum.

Svona virkar lýðræðið, það eru forseta kosningar á 4urra ára fresti.  Og ef aðili uppfyllir öll skilyrði, þar með talið fjölda stuðningsmanna, þá verða kosningar.  Þetta er ekkert flókið, svona er þetta.  Ástþór eða ekki.

Hitt er svo annað mál, að minn forseti er enn Frú Vigdís.  Ég skal standa upp fyrir henni hvar sem er. 

(Sem kemur inn á annað með Óla.  Er hann viðunandi sameiningartákn allrar þjóðarinnar, komandi úr þessu pólitíska umhverfi sem hann kemur úr?  Svari hver fyrir sig.)