Íbúðalánasjóður réttlætir tilvist sína

Þessa dagana heyrist ekkert í þeim sem vildu leggja Íbúðalánasjóð niður.  Ástæðan er einföld - það sjá allir hvernig ástandið væri ef Íbúðalánasjóður væri ekki til staðar nú þegar bankarnir hafa nánast algerlega skrúfað fyrir lánveitingar til íbúðarkaupa.

Ef ekki væri fyrir Íbúðalánasjóð væri fasteignamarkaðurinn ekki bara hálflamaður - hann væri dauður - steindauður og sennilega nálykt af honum líka.

Bönkunum ber engin skylda til að halda áfram að lána húskaupendum þegar illa stendur á hjá þeim sjálfum.  Þeir ákváðu upp á sitt einsdæmi að bjóða upp á þessi lán og geta hætt því ef þeir vilja.  Íbúðalánasjóður heldur hins vegar áfram að lána, sama hvernig ástandið í efnahagsmálum er - en með því sannar hann tilvistarrétt sinn, eða sýnir öllu frekar fram á að hann er nauðsynlegur - bönkunum er ekki treystandi til að sitja einir að því að veita þessa þjónustu.

Fasteignasalar óska eftir fundi með félagsmálaráðherra

Athugasemdir

[Brjánn Guðjónsson, 7.5.2008 kl. 16:35]

true

[Stríða, 7.5.2008 kl. 17:18]

Var að finna þetta á netinu...Vonandi virkar þetta.

Linkur ef þetta virkar ekki:

http://video.google.com/videoplay?docid=3929535037535102662&q=Jesus+Camp&ei=UOMhSLC_L6eijQLYtcjFAQ

[Púkinn, 8.5.2008 kl. 09:19]

En sá hagnaður er gengishagnaður vegna falls krónunnar.   Hvernig væri staða bankanna ef krónan hefði ekki fallið?

[Þorsteinn Briem, 8.5.2008 kl. 14:17]

Íbúðalánasjóður er ágætur, greyið, og forstjóri sjóðsins á geysigóða kerru, sem ég öfunda hann mikið af, kallinn.

Við getum alveg stofnað hér okkar eigin viðskiptabanka og póstþjónustu í samkeppni við bankana og Íslandspóst með sameiginlegum banka- og póstafgreiðslum á öllum þéttbýlisstöðum landins. Hver og ein fjölskylda leggi fram eina milljón króna í púkkið og þá eru komnir eitthundrað milljarðar króna í stofnfé.

Ef við bara nennum því.

[Maelstrom, 9.5.2008 kl. 14:51]

Íbúðalánasjóður er að lána undir eðlilegum markaðsvöxtum!  Ekki skrýtið að bankarnir séu farnir út af markaðnum eins og ástandið er núna.

Þú verður að athuga að:

1. Íbúðalánasjóður er með ríkisábyrgð
2. Íbúðalánasjóður er með 0% ávöxtunarkröfu frá ríkinu (eigandanum), borgar aldrei arð og safnar ekki eigin fé til að takast á við áföll (treystir bara á ábyrgð ríkisins).
3. Íbúðalánasjóður keyrir á undanþágu um eiginfjárhlutfall fjármálafyrirtækja (5% meðan bankarnir eru kringum 11%)

Hvernig eiga bankarnir að keppa við þetta fyrirbæri?  Þegar markaðurinn er áhættufælinn þá fær ÍLS enn betri kjör en venjulega, veltir því út á markaðinn og vinnur þar með gegn verðbólgumarkmiði SÍ.  Það er orðið einsýnt að ríkisstjórnin ætlar ekki að breyta ÍLS og því ættu bankarnir þá að reyna að keppa?

[Sigurjón, 10.5.2008 kl. 01:24]

Maelstrom:

Atriði 1 er rétt.  Það er hins vegar ekki rök gegn tilvist ÍLS.

Atriði 2 er rangt.  Bréf ÍLS bera í dag vel yfir 5% verðtryggða vexti (umfram verðbólgu) og er það skv. ávöxtunarköfu.  ÍLS verður að bjóða út bréf á markaði eins og aðrir.  Auk þess er ekki venja að eigandi hafi ávöxtunarkröfu á sjóði, heldur markaðurinn.

Atriði 3 er rétt, en er jafnframt villandi.  ÍLS er alls ekki eins og önnur fjármálafyrirtæki.  Hann er SJÓÐUR sem lánar eingöngu almenningi til íbúðarhúsnæðis.  Í því liggur munurinn.  Bönkunum og fjármálastofnunum er engin vorkun í því að þurfa að keppa við hann á þeim markaði eingöngu.  Þeir hafa hina markaðina án afskipa ÍLS.  Hafa skal það sem sannara reynizt...

[Maelstrom, 13.5.2008 kl. 12:02]

Í atriði 2 ertu að rugla saman ávöxtunarkröfu á bréf ÍLS og ávöxtunakröfu á sjóðinn sjálfan.  Á því er stór munur.  Það er ekki hægt að líta á ÍLS sem hefðbundinn sjóð, þar sem eigandi á hlutdeildarskírteini sem gengur kaupum og sölum á markaði.  Það er bara einn eigandi að ÍLS og sú eign er ekki á markaði.  Því er ekki hægt að verðmeta þessa eign með ávöxtunarkröfu.

Ríkissjóður á ÍLS.  Hvað græðir ríkið á þessari eign (rekstrarlega séð)?  Ekki neitt.  Ríkið gerir heldur enga kröfu um að græða á þessari eign sinni (s.s. engin arðsemiskrafa á sjóðinn):

1. Sjóðurinn borgar ekki skatt
2. Sjóðurinn borgar ekki arð
3. Sjóðurinn er með svo lágan vaxtamun að hagnaður er lágmarkaður (s.s. lítil uppsöfnun á eigin fé)

Með því að hafa svona stóran "Ríkisbanka" á markaðnum, er ríkið beinlínis að tapa peningum því ef venjulegar bankastofnanir myndu annast þetta fengi ríkið skatt af hagnaði og væntum arðgreiðslum. 

 Auðvitað er bönkunum engin vorkunn í samkeppninni.  Eðli samkeppninnar er aftur á móti slík að ekki er hægt að áfellast bankana fyrir að draga sig í hlé.  Það er heldur ekki hægt að réttlæta tilvist sjóðsins eins og Púki gerir hér að ofan: "...það sjá allir hvernig ástandið væri ef Íbúðalánasjóður væri ekki til staðar nú þegar bankarnir hafa nánast algerlega skrúfað fyrir lánveitingar til íbúðarkaupa".

Ferlið eins og það er núna hjá lántakendum:

1. Íbúðalánasjóður er fyrsta stopp, tekur 1.veðrétt, upp að 18m
2. Lífeyrissjóðir (3,5% ávöxtunakrafa) taka 2. veðrétt, mishá lán
3. Bankarnir taka 3. veðrétt og hærra og hirða öll töp sem koma upp

Slagurinn sem bankarnir tóku 2004 var að komast á 1. veðrétt.  Eins og fjármögnunarmarkaðurinn er núna geta þeir ekki keppt við ríkið og því hætta þeir þessum lánum.  Markaðurinn dettur því aftur í það ástand sem var fyrir 2004.